DAMAGE HAS BEEN DONE...

Am I wrong to ask them, Am I wrong to be concerned to them?...

Am I a bad Friend of them...

Bakit ganun?..

Mali ba na maging concern sa kanila, mali ba na magalala sa kanila...

Mali ba na magtanong akoh kung may problema sila?..

Anong klaseng kaibigan ba koh bakit akoh ganito sa kanila...

Hindi ba koh marunong magpahalaga sa mga tao sa paligid koh..
Akala koh magiging matatag kami, akala koh kami ang magkakaintindihan sa isat-isa..
Pero bakit ngaun nasa gitna kaming tatlo ng pagkakahiwa-hiwalay.
Anong nangyayari samin, kaylangan koh sila at hindi koh sila kayang mawala sakin pero hindi koh din alam kung anong dapat kong gawin para maging maaus lahat ng toh...

Saan akoh dapat magumpisa at anong dapat kong gawin para malagpasan lahat ng toh at maibalik lahat sa dati ung pagkakaibigan namin...
I don't have any intention to hurt them pero wala eh nagawa koh ng makapagsalita ng mga masakit sa kanila bakit ganito akoh...

Lahat na lang ng tao na nagiging malapit sakin unit-unting nawawala at iniiwan akoh..May mali ba sa pakikisama koh sa kanila..Aukoh ng mawala sila sakin dahil sila nalang ung nakakaintindi sakin at sila nalang ung mga taong nasasandalan koh..

Isa lang ba tong challenge samin ni GOD para masubukan kung gano kami katatag at kung gano namin kamahal ang isat-isa...Pero bakit ganito ung challenge agad samin napakaBIGAT at hindi namin alam kung pano lulusutan dahil kahit napakaliit na butas wala akong makita..

Sobrang nasasaktan akoh sa mga nagyayari ngaun dahil unti-unti na nalalagyan ng lamat sa pagkakaibigan naming tatlo at hindi koh alam kung paano pigilan ang paglaki ng LAMAT na un..

DAMAGE HAS BEEN DONE sabi nga niya and there's no remedy within it..
Hindi koh naman sinasadya na makapagsabi ng mga words na hindi koh alam na makakasakit sa kanya pero isa lang naman ang gusto kong malaman mula sa kaniya kung anong rison at bakit siya lumalau samin, gusto koh lang naman malaman kung may nagawa ba kami, kung may problema ba siya samin o kung gusto niyang umiwas samin dahil nasasaktan kami sa bawat araw na lumilipas at nararamdaman naming lumalau siya samin, aus lang lang naman na sabihin niya sakin(samin) na busy siya maiintindihan naman namin un eh hindi naman kami mahirap umintindi. That's all I wanna hir..

That's why I ask her why did she do that to us, bakit parang lumalau siya samin pero nung sinabi koh un I don't have any intention na saktan siya sa mga words na nasabi koh..
Pero huli na nga lahat wala na kong magagawa nangyari na lahat ng nangyari eh..


The last words I hear from her...

"Im moving away not becoz I want to"
"Im maintaning my distance not becoz I dont want to be near u"
"Im putting up a wall not becoz u did something wrong"
"Im moving away not becoz i hate u, but to avoid more misunderstandings."
"Ayokong masaktan koh pa kau lalo. kaya ok na ganito palang umalis na koh mahal koh kayong dalawa"


Sobrang nasaktan akoh nung sinabi niya samin yan, mas patuloy akong masasaktan at hindi magiging ok kung lalau siya samin..Kaya kong tanggapin lahat ng sakit na pagdadaanan naming tatlo dahil part un ng pagiging magkakaibigan namin..That's a challenge for us..

Pero hindi koh kayang tangapin lahat ng sakit na idudulot ng paglayo niya samin coz everyday na maiisip koh na iniwan niya na kami at tuluyan na siyang lalau samin patuloy akong masasaktan at sisisihin ang sarili koh sa mga nangyayari...

Mahal koh sila hindi lang bilang isang kaibigan kundi bilang ate koh, kapatid koh...
Ayoko masira ng biglaan at mawala lahat ng pinagsamahan namin..


"I thought every promise that we sed will not be broken.."
"I thought we will never leave each other's side.."
"But what now, what's going on to our friendship"..
"It's killin me more and more..."